นครพนม ดัชนีความสุขล้นเมือง
Story & Photo by ‘กลางทาง
ลองคิดดูว่าจะดีแค่ไหน ถ้าทุกเช้าได้เห็นพระอาทิตย์ค่อยๆ โผล่พ้นทิวเขามาสะท้อนประกายกับสายน้ำ มีสายลมที่พัดพาเอาความเย็นจากแม่น้ำมาปะทะใบหน้าเป็นการปลุกให้ตื่นเต็มตา พร้อมทั้งได้สูดอากาศฉ่ำๆ ไร้มลพิษจนเต็มปอด แล้วพอถึงตอนเย็นสายลมจากแม่น้ำสายเดิมก็ยังช่วยโบกให้คลายร้อนยามที่กำลังออกแรงวิ่งเรียกเหงื่อไปตามเส้นทางเลาะเลียบริมน้ำ หรือออกกำลังกายที่ลานกว้างที่เป็นเหมือนฟิตเนสที่วิวดีที่สุดในโลกจนอยากจะออกกำลังกายเป็นประจำทุกวันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยทีเดียว เหล่านี้คือสิ่งที่ฉันได้สัมผัสและประทับใจที่สุดเมื่อมาที่นี่ …นครพนม
ห้าวัด หนึ่งโบสถ์ บนถนนสุนทรวิจิตร
สำหรับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนนครพนม ถนนสุนทรวิจิตร ที่เลาะเลียบริมโขงในเขตเทศบาลเมืองนครพนมเป็นเส้นทางที่ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากบรรยากาศร่มรื่นริมเขื่อนและวิวแม่น้ำพร้อมทิวเขาฝั่งลาวสลับซับซ้อนที่สวยสุดใจแล้ว ถนนสายนี้ยังเป็นที่ตั้งของสถานที่ที่น่าไปเยี่ยมเยียนอีกหลายแห่ง รวมถึง “ห้าวัด หนึ่งโบสถ์” อันหมายถึงวัดในศาสนาพุทธ 5 แห่ง และโบสถ์ในศาสนาคริสต์อีก 1 แห่ง ที่ฉันเลือกจัดเข้าไว้ในโปรแกรมเยี่ยมชมเพื่อเอาฤกษ์เอาชัยในการมาเยือนเมืองงามริมโขงแห่งนี้ด้วย
เริ่มต้นที่ วัดพระอินทร์แปลง ซึ่งเรียกตามพระประธานคือ “หลวงพ่อพระอินทร์แปลง” พระพุทธรูปที่มีพุทธลักษณะงดงามและเก่าแก่คู่บ้านคู่เมืองนครพนมมานานนับพันปี วัดมหาธาตุ ที่มี “พระธาตุนคร” ปูชนียสถานเก่าแก่ที่บรรจุพระอรหันต์ธาตุ วัดกลาง ที่ประดิษฐาน “หลวงพ่อองค์ตื้อ” พระพุทธรูปปูนปั้นศิลปะล้านช้างหรือศรีโคตรบูร ที่มีความเชื่อว่าหากผู้ใดได้มากราบนมัสการพระองค์ตื้อและตักบาตรที่วัดกลางแล้ว ชีวิตจะได้พบแต่ความเที่ยงธรรมเป็นกลางในทุกๆ เรื่อง วัดโพธิ์ศรี ความสำคัญของวัดนี้คือเป็นที่ประดิษฐาน “พระทอง” พระพุทธรูปทองสำริดปางมารวิชัย สำหรับวัดที่ห้าซึ่งเป็นวัดสุดท้ายตามโปรแกรมห้าวัดบนถนนสุนทรวิจิตร คือ วัดโอกาส วัดนี้อยู่ติดกับ ตลาดอินโดจีน แหล่งซื้อขายของฝากและสินค้าจากประเทศเพื่อนบ้านยอดนิยม
อีกหนึ่งโบสถ์ สุดท้ายที่เราจะไปกันอยู่เกือบสุดถนนสุนทรวิจิตรค่ะ วัดนักบุญอันนา หนองแสง เป็นที่ตั้งของโบสถ์คาทอลิคที่มีความเก่าแก่และสวยงามมากอีกแห่งหนึ่ง แม้ว่าโบสถ์หลังที่เห็นอยู่ในปัจจุบันจะเป็นโบสถ์ที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2515 หลังจากที่โบสถ์หลังเก่าที่สร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2456 ถูกระเบิดเสียหายไปในช่วงที่เกิดกรณีพิพาทอินโดจีน แต่โบสถ์ที่สร้างขึ้นมาใหม่นี้ก็มีความสวยงามไม่แพ้โบสถ์หลังเดิม และในบริเวณวัดยังมีอาคารเก่าที่มีสถาปัตยกรรมสไตล์โคโรเนียลที่สวยงามอย่าง มูลนิธิบาทหลวงเอดัวร์ นำลาภให้ได้เยี่ยมชมอีกด้วย
อาคารเก่าเล่าอดีต
อันที่จริงก่อนที่จะมาถึงวัดนักบุญอันนาหนองแสงที่เกือบสุดถนน ตลอดเส้นทางถนนสุนทรวิจิตรที่ผ่านมา รวมถึงบนถนนเส้นอื่นของเมืองนครพนม ฉันได้พบเห็นอาคารบ้านเรือนเก่าที่ได้รับอิทธิพลการก่อสร้างแบบตะวันตกที่สวยงามแปลกตาอยู่หลายหลังทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นอาคารหอสมุดแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ที่บนถนนอภิบาลบัญชา, อาคารเรียนโรงเรียนสุนทรวิจิตร ที่เป็นอาคารเรียนชั้นเดียวที่มีทางเดินยาวอยู่ด้านหน้า ไปจนถึงบ้านพักข้าราชการที่ตั้งเรียงรายอยู่ริมถนนฝั่งตรงข้ามกับแม่น้ำ และยังบ้านพักอาศัยอีกหลายหลังที่เป็นอาคารดั้งเดิมอายุหลายสิบปี สำหรับคนที่ชื่นชอบสถาปัตยกรรมเก่าอย่างฉัน อาคารเหล่านี้น่าสนใจพอให้แวะเวียนได้ไม่มีเบื่อเลยเชียวค่ะ
หกโมงเย็น…
ถ้าอยู่ที่กรุงเทพฯ เวลานี้ ฉันคงยังอยู่ที่ที่ทำงาน หรืออาจจะกำลังอยู่บนถนนโดยเชื่อได้เลยว่าต้องใช้เวลาอีกไม่ต่ำกว่าชั่วโมงกว่าจะกลับถึงบ้าน แต่สำหรับหญิงสาวที่เพิ่งก้าวลงจากเครื่องออกกำลังกายตรงนั้น เธอเลิกงานกลับถึงบ้านเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวมาออกกำลังกายได้พักใหญ่แล้ว ผู้ชายที่กำลังวิ่งเหยาะๆ ไปตามทางเดินริมเขื่อน รวมถึงคุณลุงที่ขี่จักรยาน และคุณป้าที่เดินยืดเส้นยืดสายอยู่นั่นก็เช่นกัน ทุกคนที่นี่ดูมียามเย็นที่แสนสุขกับลานออกกำลังกายที่วิวสวยที่สุดแห่งนี้ และพลอยทำให้คนที่เฝ้ามองอยู่อย่างฉันรู้สึกเป็นสุขไปด้วยจนเลยไปถึงแอบอิจฉาชาวนครพนมขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ
พอเริ่มค่ำฉันก็ย้ายทำเลไปต่อที่ ถนนคนเดิน ที่มีไฮไลต์อยู่ที่หอนาฬิกาเวียดนามอนุสรณ์ ถึงตอนนี้ฉันต้องขอยอมรับเลยว่า เมืองที่ดูเงียบๆ แต่งามด้วยธรรมชาติและจังหวะชีวิตที่เรียบง่ายอย่างนครพนมนี้มีผลต่อหัวใจจริงๆ ถ้าความสุขมีเครื่องมือวัดได้ ดัชนีความสุขของฉันตลอดเวลาที่อยู่ที่เมืองงามริมน้ำโขงแห่งนี้คงพุ่งทะลุขีดสูงสุดไปแล้วแน่นอน
0
0
0