Green memory in Bali
Story & Photo by Kanjana Hongthong
ถัดจากพุกามแห่งเมืองหม่อง ก็เห็นจะเป็นบาหลีนี่แหละที่สนิทสนมกับฉันเป็นอย่างดี เพราะแบบนี้ฉันจึงเทียวไปเทียวมาบาหลี ราวกับว่าใกล้เท่ากับภูเก็ต นอกจากวัดวาอารามนับหมื่นแห่งที่เป็นเสน่ห์มัดใจให้นักเดินทางแห่แหนมาหาบาหลีกันตลอดทั้งปีแล้ว ฉันว่ายังมีบรรยากาศโรแมนติกชวนให้คู่รักไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กัน มีสวนสวยสไตล์บาหลีให้นั่งมอง และมีนาข้าวขั้นบันไดผืนงามๆ เอาไว้นักท่องเที่ยวได้ชื่นชมกัน
ที่จริงนาข้าวขั้นบันไดในบาหลีมีอยู่ 5 แห่งที่สวยงามคือจาติลูวิห์ (Jatiluwih) ปูปวน (Pupuan) อันโตสารี (Antosari) บูซุงบิว (Busungbiu) การางกาเซม (Karangasem) และเตกัลลาลัง (Tegallalang) แต่นาข้าวขั้นบันไดที่ฉันแวะไปบ่อยที่สุดเมื่อบาหลี คือ เตกัลลาลัง
เตกัลลาลังเป็นหมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับอูบุด ระหว่างทางไปหาทุ่งนาขั้นบันไดจะเรียงรายไปด้วยร้านรวงที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์ไม้แกะสลักนานาชนิด ไม่ว่าจะเป็นรูปปลา นก ต้นไม้ และอีกนับไม่ถ้วน ซึ่งโดดเด่น ไปด้วยการแต่งแต้มสีสันได้อย่างฉูดฉาดบาดตา แต่เมื่อไปถึงนาข้าวขั้นบันได คุณจะถูกสะกดด้วยความงดงามของผืนนาเขียวชอุ่ม ที่ดูแล้วชุ่มใจสบายตาอย่างประหลาด จนกลายเป็นความทรงจำสีเขียวๆ ที่อยู่ในใจเสมอ เมื่อ 10 ปีก่อน แถวนาข้าวขั้นบันไดแห่งเตกัลลาลังยังไม่ค่อยถูกปรุงแต่งมากนัก แต่เดี๋ยวนี้นอกจากจะมีแผงขายของที่ระลึกตั้งดักนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด ยังมีคาเฟ่ริมนาข้าวเอาไว้ให้นั่งชิลล์กินลมชมนากันด้วย เที่ยวล่าสุด ฉันจึงสั่งกาแฟบาหลีมานั่งละเลียดจิบอย่างสบายใจเฉิบ
ที่จริงนาข้าวอีกมุมหนึ่งของบาหลีที่เคยโฉบไปดูเมื่อหลายปีก่อนคือที่หมู่บ้านจาติลูวิห์ นี่คือนาข้าวขั้นบันไดผืนใหญ่ที่ปลูกข้าวดีและอยู่บนระนาบที่เห็นวิวทิวทัศน์ได้กว้างขวางกว่าเตกัลลาลัง จะว่าไป นาข้าวนั้นคือส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตของชาวบาหลี ไม่ต่างจากชาวม้งในซาปาที่ผูกพันกับนาข้าวขั้นบันได หลายครั้งที่ผ่านไปตามอาร์ท แกลเลอรีที่อยู่แถวอูบุด จึงเห็นภาพเขียนฝีมือศิลปินยุคใหม่สะบัดพู่กันเป็นภาพนาข้าวขั้นบันไดอย่างงดงาม มีทั้งทุ่งข้าวสีเหลือง ทุ่งข้าวสีเขียวสะพรั่ง แต่ไม่ว่าจะสีอะไรก็น่าหิ้วกลับบ้านไปเสียหมด
ทุกวันนี้ แม้สายลมแห่งโลกาภิวัตน์จะถาโถมใส่บาหลีอย่างรุนแรง แต่ชาวบาหลีก็ยังคงนุ่งโสร่งใส่เสื้อลูกไม้ มือจูงลูกหลานบนหัวเทินถาดอาหารผลไม้เดินไปทำบุญที่วัดกันไม่เว้นแต่ละวัน และพวกเขายังใช้ชีวิตแบบดั้งเดิม ทำนา เลี้ยงสัตว์ ปลูกพืชอยู่กินกันง่ายๆ ราวกับว่า เกาะนี้อยู่เหนือกาลเวลาเสมอ ทั้งนาข้าวขั้นบันไดในซาปาและบาหลี จึงเป็นงานศิลปะชิ้นมาสเตอร์พีซที่นึกถึงทีไรก็อิ่มเอมและนั่งอมยิ้มคนเดียวได้ และเป็นเหมือนยาบำรุงอารมณ์ชั้นดีทีเดียว
ข้อมูลเพิ่มเติม
– มีเที่ยวบินตรงไปกลับบาหลีทุกวัน
– คนไทยไปเที่ยวอินโดนีเซียไม่ต้องทำวีซ่า
– เงินอินโดนีเซียใช้เงินสกุลรูเปียห์ 1 ดอลลาร์แลกได้ 12,000 รูเปียห์
– เช็คสภาพอากาศในบาหลีก่อนเดินทางได้ที่ www.weather.com
0
0
0