Tangier where Mediterranean meets Atlantic

Story & Photo by Kanjana Hongthong

คำว่า “ช่องแคบยิบรอลตาร์” (Strait of Gibraltar) ดูมีพลังบางอย่างดึงให้ฉันอยากขยับตัวใกล้สถานที่แห่งนี้เหลือเกิน ก็ถ้าไม่มองจากฝั่งสเปน คงต้องพาตัวเองระเห็จไปฝั่งแอฟริกาเหนือโน่นแหละ

พิกัดที่เหมาะที่สุดอยู่ที่เมืองแทงเจียร์ (Tangier) ประเทศโมร็อคโค (Morocco) เมืองที่เมื่อหลายศตวรรษก่อนเป็นท่าเรือที่ใช้สำหรับขนส่งส้มชนิดหนึ่ง ซึ่งมีเปลือกสีเหลืองสดสวยข้ามไปขายในฝั่งยุโรป จนในที่สุดเมืองนี้เลยได้ชื่อเมืองส้มแทงเจอรีนนั่นเอง

แต่คนเราลองขาไม่อยู่สุขซะอย่าง จะอยู่พิกัดไหนในโลกก็พาตัวเองไปถึงได้ ก็เหมือนวันนี้ ที่ฉันขับไสตัวเองออกจากเรือนพักในกรุงราบัตมาตั้งแต่รุ่งเช้า ไม่กี่ชั่วโมงถัดมาถึงได้มายืนส่องช่องแคบยิบรอลตาร์อยู่ตรงบนสุดของแผนที่โมร็อคโค

ระยะการเดินเรือข้ามจากฝั่งสเปนมาโมร็อคโคแค่ราวครึ่งชั่วโมง ยังกะนั่งบีทีเอสจากอ่อนนุชไปสยาม ทำให้คนจากสองฝั่งนี้ข้ามไปมาหาสู่กันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน รวมถึงนักเดินทางบางกลุ่มที่อยากได้มู้ดของการนั่งเรือข้ามทวีป ก็มักลงเรือสัญจรจากยุโรปข้ามมาแอฟริกา ฉันหรี่ตาเพ่งมองผืนน้ำกว้างที่ทอดตัวอยู่ข้างหน้า หลังจากที่สารถีชี้ให้ดูสายน้ำตรงหน้าถึงความผิดปกติบางอย่าง “ก็ไม่เห็นมีอะไรนะ” ตอบเขาไปห้วนๆ แต่แววตาขี้สงสัยยังคงอยู่บนใบหน้า

“เธอไม่เห็นเหรอ ตรงนั้นกระแสน้ำไม่เหมือนที่อื่น มันไหลวนเชี่ยวกราก เพราะตรงนั้นเป็นจุดที่น้ำจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและมหาสมุทรแอตแลนติกเชื่อมกัน ใช่ เป็นแบบนั้นจริงๆ มองจากแทงเจียร์เห็นสายน้ำตรงนั้นเป็นจุดนัดพบของทะเลและมหาสมุทรชัดมาก ที่จริงแทงเจียร์มีเรื่องราวน่าสนใจเหลือเกิน

นี่คือเมืองท่าที่ไม่ได้อยู่ชิดกับช่องแคบยิบรอลตาร์เท่านั้น แต่ยังเป็นอีกเมืองหนึ่งของโมร็อคโคที่มีความสำคัญทางด้าประวัติศาสตร์ไม่น้อยไปกว่าเมืองอื่นๆ เรื่องวิวทิวทัศน์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง สวยงาม สบายๆ สุนทรีย์ เรียกว่าเป็นเมืองหนึ่งในโมร็อคโคที่อาจชวนให้รู้สึกไม่เหมือนเดินอยู่ในแอฟริกา บางครั้งเผลอคิดว่าเดินเหินอยู่ในยุโรปเสียด้วยซ้ำ

เพราะความที่แทงเจียร์เป็นเมืองที่อากาศดี น่าอยู่ และค่าครองชีพไม่แพง ทำให้ชาวยุโรปที่ไม่ใช่แค่สเปน ข้ามมาทำงานและลงหลักปักฐานกันที่นี่ แทงเจียร์เลยกลายเป็นเมืองที่มีชาวต่างชาติอาศัยอยู่เยอะมาก เรียกว่าเป็นเมืองที่มีกลิ่นอายของฝรั่งมากกว่าเมืองไหนๆ ในโมร็อคโคเลยก็ว่าได้

ทุกวันนี้ในแทงเจียร์มีการแบ่งเขตต่างๆ ของเมืองให้เป็นของประเทศต่างๆ เช่น French Quarter, Spanish Quarter ยังมีโซนของพวกเยอรมัน อิตาลี ไปจนถึงพวกอังกฤษที่เข้ามาอาศัยอยู่ หรือแม้แต่พวกคนแอฟริกันจากประเทศอื่นในแอฟริกา

บางทีพวกเขาตั้งใจจะข้ามฝั่งไปทำงานในยุโรป โดยใช้โมร็อคโค เป็นทางผ่าน แต่พอเจอแทงเจียร์เข้าไปเลยอยู่กันที่นี่เลย สังเกตได้ว่าพวกพนักงานที่อยู่ตามโรงแรมในแทงเจียร์เป็นคนแอฟริกาที่มาจากประเทศอื่นๆ

ที่จริงยังไม่ต้องไปไหนไกล เพราะในตัวเมืองแทงเจียร์นั้นมีสถานที่หลายแห่งที่น่าแวะไปเยือน อย่างที่ปลาซ เดอ ฟรานซ์ (Place de France) ก็เป็นจัตุรัสที่ผู้คนมานั่งเล่นเดินเล่นกัน ไม่ใช่แค่ชาวเมืองเท่านั้นแต่พวกนักท่องเที่ยวก็มักมาแฮงก์เอาท์กันบริเวณนี้ จะมองหาร้านอาหาร หรือคาเฟ่ จัตุรัสแห่งนี้ก็มีไว้คอยให้บริการเยอะเลย

แต่ร้านที่นักท่องเที่ยวไปเดินสอดส่องมองหากันก็เห็นจะเป็น “Café Paris” ซึ่งมีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ความจริงเดินเล่นในเมืองเก่าหรือย่านเมดิน่าก็สนุกแล้ว เพราะจะได้เห็นผู้คนที่เดินเหินไปมาบนท้องถนน

บ้างออกมาจับจ่ายใช้สอย บ้างออกมานั่งตั้งวงสนทนาเรื่องดินฟ้าอากาศ

ก็อย่างที่บอกว่าเมืองนี้อากาศดี ขณะที่ยุโรปค่อนไปทางหนาว โมร็อคโคทางใต้ค่อนไปทางร้อน แต่แทงเจียร์นั้นอากาศกำลังสบายๆ ใครๆ ก็เลยพากันออกมานั่งผึ่งแดดอยู่ริมทะเลกัน แต่ถ้าอยากเห็นวิวสวยๆ ในมุมสูง

แทงเจียร์ก็มีวิวพอยท์เอาไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เดินสายไปเที่ยวกัน อย่างที่ป้อมปราการประจำเมืองแทงเจียร์ (Tangier Kasbah) จัดว่าเป็นมุมที่ใครไปใครมาก็มักจะแวะมาเยือน มุมนี้ถือเป็นอีกจุดหนึ่งที่ใครอยากเห็นช่องแคบยิบรอลตาร์ได้เต็มตา ก็มักจะขึ้นไปส่องจากบนนี้

หรือถ้ายังไม่เต็มอิ่ม แทงเจียร์ก็ยังมีอีกมุมหนึ่งที่เอาไว้นั่งทอดอารมณ์มองมหาสมุทรแอตแลนติกกอดก่ายกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนได้เหมือนกัน ที่นั่นคือ คาเฟ่ ฮาฟา (Café Hafa) อีกมุมหนึ่งที่เป็นวิวพอยท์ที่นักท่องเที่ยวชื่นชอบกัน จากนั้นใครที่มีเวลาเหลือเฟือให้กับแทงเจียร์ ก็มักจะพาสองเท้าไปย่ำหาดทรายขาวเนียนของเมืองแทงเจียร์กัน

ระหว่างสัญจรไปหามุมต่างๆ ของแทงเจียร์ ฉันพบว่าถนนหนทาง ของที่นี่ค่อนข้างมีรถราหนาแน่น และบ้านเรือนส่วนใหญ่ของผู้คนตั้งเลื้อยไล่ไปบนเนินเขา บางโซนนั้นพอรถเคลื่อนผ่าน เผลอนึกไปถึงบ้านช่องห้องหับของชาวโมนาโคอันหรูหราที่ทอดตัวอยู่บนภูเขา และได้ชิมอากาศดีๆ ได้เห็นท้องทะเลทุกเมื่อเชื่อวัน

และเมื่อมุ่งหน้าไปที่ถ้ำเฮอร์คิวเลส (Hercules Cave) ฉันก็พบว่าแทงเจียร์มีความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติซ่อนอยู่อย่างเงียบๆ แค่ก้าวสองก้าวที่เหยียบย่างลงไปในถ้ำเฮอร์คิวเลส ก็เจอหินงอกหินย้อยวางตัวระเกะระกะ ที่เป็นฝีมือของธรรมชาติล้วนๆ

หินบางก้อนถูกน้ำทะเลซัดสาดอยู่นานจนเว้าแหว่งคล้ายงานประติมากรรม บางมุมถูกกัดเซาะจนเหมือนแผนที่ทวีปแอฟริกา

ที่นี่ฉันสนุกสนานไปกับการเดินชมผลงานของธรรมชาติ ปล่อยให้จินตนาการทำงานอย่างเต็มที่ ความจริงแทงเจียร์เป็นอีกเมืองหนึ่งที่มีพิพิธภัณฑ์ให้แวะชมหลายแห่ง หากใครมีเวลามากพอจะเอ้อระเหยเข้าออกทีละพิพิธภัณฑ์ก็น่าจะเป็นการทำความรู้จักกับเมืองนี้ที่ลึกซึ้งขึ้น

โมร็อคโคคงจะเป็นประเทศเจ้าเสน่ห์อย่างที่หลายคนว่าไว้ นอกจากทะเลทรายซาฮาราและเมืองยอดนิยมอย่างมาร์ราเกชแล้ว แค่ทำความรู้จักกับแทงเจียร์ได้ไม่นาน ก็รู้สึกว่าเมืองนี้เป็นเมืองสบายๆ อยู่ด้วยแล้วสบายเนื้อสบายตัวเป็นบ้าเลย